پیوندهای مفید
آمار
| تعداد نشریات | 24 |
| تعداد شماره‌ها | 457 |
| تعداد مقالات | 3,546 |
| تعداد مشاهده مقاله | 5,140,813 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 2,326,147 |
تبیین رویکرد سازه گرایی زیباگرایانه در تربیت اسلامی | ||
| پژوهش در آموزش معارف و تربیت اسلامی | ||
| مقاله 2، دوره 1، شماره 3، تیر 1400، صفحه 23-40 اصل مقاله (3.83 M) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22034/riet.2021.8824.1044 | ||
| نویسنده | ||
| ام البنین حسین‌زاده* | ||
| استادیار، گروه علوم تربیتی، دانشگاه فرهنگیان، ساری، ایران | ||
| چکیده | ||
| هدف این پژوهش معرفی رویکرد سازهگرایی زیباگرایانه به عنوان رویکرد نوینی در حوزهی مطالعات تعلیم و تربیت اسلامی است. به این منظور و در ذیل معرفی این رویکرد، به بررسی گزارههای قرآن در باب تربیت، انسان و مفهوم زیبایی و دلالتهای آن در گزارههای مبنایی تربیت اسلامی پرداخته شده است. در فلسفهی اسلامی، تربیت به معنای ربوبی شدن یا خداگونگی و در قرآن، انسان نمایندهی خداوند در زمین و خدا صاحب نامهای زیبا، منشأ زیبایی و دوستدار آن معرفی شده است. از این منظر، در قرآن کریم، زیبایی به اهداف غایی حیات انسان گره خورده است. نیل به زیبایی در قرآن، بالاترین مرتبهی کمال و دلیل آفرینش حیات و مرگ آدمی، آزمودن او از نظر میزان زیبایی اعمال او بیان شده است. بر اساس این نگاه ویژه و این جایگاه بنیادین است که تبیین گزارههای مبنایی مفهوم زیبایی در قرآن و دلالتهای آن در تعلیم و تربیت اسلامی از اهمیتی ویژهای برخوردار است. در راستای این هدف، در این پژوهش، با استفاده از سه روش تحلیل محتوای کیفی، تحلیل شبه استعلایی و تحلیل و تفسیر مفهومی، به تبیین رویکرد سازهگرایی زیباگرایانه، به عنوان یک رویکرد جدید در حوزهی مطالعات تعلیم و تربیت اسلامی پرداخته شده است. این ایده نتیجهی توسعهی رویکرد جدید سازهگرایی واقعگرایانه، در حوزهی مباحث مربوط به زیباییشناسی در آموزههای قرآن است. از این منظر و بر اساس آموزههای اسلام در قرآن، به لحاظ وجودشناسی، زیباییها در جهان، مستقل از ادراک و توجه آدمی وجود دارند. این پیشفرض، همچنین، شامل وجود خداوند به عنوان زیبایی مطلق میشود. از منظر معرفتشناسی، در ایدهی سازهگرایی زیباگرایانه، زیبایی امری قابل دستیابی، برخوردار از معیارهای قابل تعریف و بنابراین قابل انتقال و قابل تعلیم است. از منظر انسانشناسی، مهمترین بخش رویکرد سازهگرایی زیباگرایانه، خصیصهی عاملیت در انسان است که به عنوانی موجودی عامل، مختار و تصمیمگیرنده، قادر است به هدف نیل و تشبه به زیبایی مطلق، در حد موجودیت خود و در مسیر آن، بر حسب ادراک، احساس، زبان و بافت ویژهای که در آن زیست میکند، سازههای ذهنی خود را از آن زیبایی مطلق خلق کند و گام به گام به هدف نهایی آدمی که تشبه به زیبایی مطلق است نزدیکتر شود. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| قرآن؛ انسان؛ زیبایی؛ تربیت اسلامی؛ سازهگرایی واقعگرایانه؛ سازهگرایی زیباگرایانه | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| The Explanation of Aesthetic Constructivism in Islamic Education | ||
| نویسندگان [English] | ||
| Umm ul-Banin Husayn Zadeh | ||
| Assistant Professor, Department of Educational Sciences, Farhangian University, Sari, Iran | ||
| چکیده [English] | ||
| The purpose of the present study is to introduce aesthetic constructivism as a new approach in the field of Islamic education studies. Using 3 methods of qualitative content analysis, analysis, and thematic interpretation, this research dealt with the explanation of aesthetic constructivism as a new approach in the field of Islamic education studies. This idea is as a result of expanding the new approach of realist constructivism in the realm of aesthetical discussions in the Qur’ān’s instructions. In this regard and according to Islamic instructions in the Qur’ān, beauties ontologically exist in the world independent from human understanding and attention. This premise also involves the existence of God as the absolute beaty. From epistemological point of view, beauty in aesthetic constructivism is an achievable issue that has definable criteria so it can be transmitted and taught. From anthropological view, the most important part of aesthetic constructivism is the agency of a human as an agent with free will and decision-making potential who is able to create his own mental constructions from absolute beauty to achieve and resemble that according to his existence, understanding, emotion, language and special context of living; and gradually approach the ultimate human goal that is resemblance to absolute beauty. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| Qur’ān, Human, Beauty, Islamic Education, Realist Constructivism, Aesthetic Constructivism | ||
| مراجع | ||
|
قرآن کریم. ترجمهی محمدمهدی فولادوند. تهران: دارالقرآن الکریم، دفتر مطالعات تاریخ و معارف اسلامى، 1415ق. نهج‌البلاغه. ترجمهی سید جعفر شهیدی. تهران: سازمان انتشارات و آموزش انقلاب اسلامی، 1368. ابن سینا، ابوعلی (بی‌تا/ الف). الشفاء (الالهیات)، النص. قم: مکتبة آیت‌الله المرعشی. ابن سینا، ابوعلی (بی‌تا/ ب). رسائل ابن سینا. تهران: انتشارات بیدار. باقری، خسرو (1368). نگاهی دوباره به تربیت اسلامی. تهران: انتشارات مدرسه، ج1. باقری، خسرو (1387الف). درآمدی بر فلسفه تعلیم و تربیت جمهوری اسلامی ایران. تهران: انتشارات علمی و فرهنگی. باقری، خسرو (1387ب). هویت علم دینی. تهران: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی (سازمان چاپ و انتشارات). باقری، خسرو (1387پ). شیوه تسامح و مبانی آن در تربیت نبوی. تعلیم و تربیت، 95، ص 9. جعفری، محمدتقی (1369). زیبایی و هنر از دیدگاه اسلام. تهران: انتشارات سازمان تبلیغات اسلامی. رازی، فخرالدین (بی‌تا). المباحث المشرقیة فى علم الالهیات و الطبیعیات. تهران: انتشارات بیدار، ج2. زیباکلام، فاطمه (1383). مبانی فلسفی آموزش و پرورش در ایران. تهران: انتشارات حفیظ. سهروردی، شهاب‌الدین یحیی (بی‌تا). مجموعه مصنفات شیخ اشراق. تهران: موسسه مطالعات و تحقیقات فرهنگ، ج3. صادق‌زاده، علیرضا؛ حسنی، محمد؛ کشاورز، سوسن؛ احمدی، آمنه (1389). گزارشنهاییپژوهش ملیآموزشو پرورش. تهران: دبیرخانه شورای عالی آموزش و پرورش. طباطبایی، سید محمدحسین (1374). تفسیر المیزان. ترجمه سید محمدباقر موسوى همدانى. قم: دفتر انتشارات اسلامى جامعهى مدرسین حوزه علمیه، ج1، 11، 18، 8. طوسی، خواجه نصیر (بی‌تا/ الف). آغاز و انجام. تهران: انتشارات فرهنگ و ارشاد اسلامی. طوسی، خواجه نصیر (بی‌تا/ ب). أساس الاقتباس. تهران: دانشگاه تهران. علم‌الهدی، جمیله (1388). نظریه اسلامی تعلیم و تربیت. تهران: انتشارات دانشگاه امام صادق(ع). غزالی، ابوحامد (بی‌تا). محک النظر. قم: دارالفکر. فارابى، ابونصر (بی‌تا). آراء اهل المدینة الفاضلة و مضادات‌ها. بیروت: مکتبة الهلال. فارابى، ابونصر؛ غازانی، سید اسماعیل (بی‌تا). فصوص الحکمة و شرحه. تهران: انجمن آثار و مفاخر فرهنگ. قرائتی، محسن (1383). تفسیر نور. تهران: مرکز فرهنگى درس‌هایى از قرآن، ج3-4. مکارم شیرازی، ناصر (1374). تفسیر نمونه. تهران: دار الکتب الإسلامیة، ج7. ملاصدرا، صدرالدین محمد (بی‌تا). الحاشیة على الهیات الشفاء. تهران: انتشارات بیدار، ج9. نصر، سیّد حسین (1385). قلب اسلام. ترجمهی محمدصادق خرازی. تهران: نشر نی. نلر، جی.اف. (1383). آشنایی با فلسفه آموزش و پرورش. ترجمه فریدون بازرگان دیلمقانی. تهران: انتشارات سمت. Al-Attas, N. (1977). The Concept of Islamic Education. Delivered in: First World Conference on Muslim Education. Makkatul Mucarramah. Bagheri, K. & Khosravi, Z. (2005). Islamic concept of education reconsidered. Journal of religious thought: a quarterly of Shiraz University,16. Bagheri, K. (1995). Toward a more realistic constructivism. Advances in Persona Construct Psychology. London: JAI Press Inc. Vol.3, P. 37-59. Bagheri, K. (2013). Constructive realism and science education. Quarterly Journal of Curriculum Studies,7(28), P. 81-92. Chittick, W.C. (2011a). The Islamic Notion of Beauty. Retrieved in 7th June 2007, from: http://www.huffingtonpost. com/ William-C-Chittick-phd/the-islamic-notion-of-bea_b_802503.html. Chittick, W.C. (2011b). Islam and the Innate Beauty of Human Nature. Retrieved in 7th June 2007, from: http :// www.huffingtonpost.com/william-c-chittick-phd/the-innate-beauty-of-huma _ b _814576.html Fasheh, M. (2014). Healing from modern superstitions. This Week in Palestine, 199: P.14. Hickman, L.A.; Neubert, S. & Reich, K. (2009). John Dewey between pragmatism and constructivism. Fordham University Press. | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 325 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 367 |
||