پیوندهای مفید
آمار
| تعداد نشریات | 24 |
| تعداد شماره‌ها | 457 |
| تعداد مقالات | 3,546 |
| تعداد مشاهده مقاله | 5,140,830 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 2,326,153 |
تأثیر درمان وجودگرا و مذهب‌محور در افزایش امید به زندگی افراد معلول ناشی از حوادث | ||
| پژوهش در آموزش معارف و تربیت اسلامی | ||
| مقاله 4، دوره 3، شماره 1 - شماره پیاپی 9، دی 1401، صفحه 67-82 اصل مقاله (1.24 M) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22034/riet.2023.12750.1143 | ||
| نویسندگان | ||
| حمید جعفریان یسار* ؛ محسن شهیدی | ||
| استادیار، گروه علوم تربیتی، دانشگاه فرهنگیان، قم، ایران | ||
| چکیده | ||
| هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر درمان وجودگرا و مذهب‌محور در افزایش امید به زندگی افراد معلول ناشی از حوادث بود. این مطالعه به روش تحقیق نیمه‌آزمایشی به شیوه پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه آزمایش و کنترل انجام شد. جامعه آماری پژوهش افراد مراجعه‌کننده به مراکز توانبخشی معلولین بهزیستی استان قم بودند. نمونه مورد نیاز در طرح‌های شبه آزمایشی، 10 نفر برای هر گروه که به روش تصادفی ساده و متمایل برای شرکت در تحقیق، در سه گروه (درمان مذهب‌محور، درمان وجودی و گواه) انتخاب شدند. ابزار اندازه‌گیری پرسشنامه امید به زندگی «میلر» بود که دارای 48 گویه با دامنه نمرات 48 (کاملاً درمانده) تا 240 (بالاترین حد امیدواری) است. براساس مداخله درمانی اجرا شده به دو روش وجودگرا و مذهب‌محور، میانگین امید به زندگی از پیش‌آزمون تا پس‌آزمون، افزایش قابل توجهی داشته است. براساس نتایج تحلیل آزمون تی، در دو گروه وجودگرا و مذهب‌محور، اثربخشی آموزش‌های درمانی، تأیید می‌گردد. مداخله درمانی به دو روش وجودگرا و مذهب‌محور در افراد معلول ناشی از حوادث، باعث افزایش معنادار میانگین امید به زندگی در آنان شده و می‌توان نتیجه گرفت که در افراد معلول، بسته به گرایش‌های مذهبی و وجودی، با طی دوره درمانی می‌توان امید به زندگی آنان را افزایش داد. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| گرایش مذهبی؛ مداخله درمانی؛ افراد معلول؛ درمان وجودگرا؛ درمان مذهب‌محور؛ امید به زندگی | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| The Impact of Existential and Religious Therapy on Increasing the Life Expectancy of People with Disabilities Due to Accidents | ||
| نویسندگان [English] | ||
| Hamid JafarianYasar؛ Mohsen Shahidi | ||
| Assistant Professor, Department of Educational Sciences, Farhangian University, Qom, Iran | ||
| چکیده [English] | ||
| The purpose of the present study is to review the impact of existential and religious therapy on increasing the life expectancy of people with disabilities due to accidents. This study was conducted by semi-experimental method through pre-test and post-test on an experimental and control group. The statistical population of the research involved the disabled people who referred to the rehabilitation centers of welfare in the province of Qom. The sample of study required for semi-experimental plans included 10 members in each group chosen by simple random sampling and volunteer sampling in 3 groups of religious therapy, existential therapy, and control group. The measurement tool was Miller's life expectancy questionnaire having 48 items ranging from score 48 (totally frustrated) to 240 (highly hopeful). Based on the therapeutic interventions performed by two existential and religious methods, there was a significant increase in the life expectancy results of the post-test compared to the pre-test. According to t-test analysis, the effectiveness of therapeutic instruction on both existential and religious groups were confirmed. Therapeutic interventions through existential and religious methods for the disabled people out of accidents significantly increases their life expectancy. Therefore, it can be concluded that the life expectancy of disabled people depending on their religious and existential tendencies can be increased by taking some therapeutic periods. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| Religious Tendency, Therapeutic Intervention, Disabled People, Existential Therapy, Religious Therapy, Life Expectancy | ||
| مراجع | ||
|
قرآن کریم.
احمری طهران، هدی؛ حیدری، اکرم؛ کچویی، احمد؛ ایرانی، آزاد (1388). همبستگی بین نگرش نسبت به امور مذهبی و افسردگی در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی قم. مجله دانشگاه علوم پزشکی قم، شماره 3، ص51-56.
پالمر، استئفان. (1388). نظریه‌های مشاوره و روان‌درمانی. یوسفی، ناصر. آبادان: انتشارات پرسش.
حسین‌آبادی، مجید (1390). اثربخشی گروه درمان‌گری وجودی انسان‌گرایانه بر میزان سلامت روان زندانیان و بررسی سهم حرمت خود و احساس شرم در بهبود سلامت روان. پایان‌نامۀ کارشناسی ارشد. دانشکدۀ علوم تربیتی و روان‌شناسی، دانشگاه فردوسی مشهد.
حسینیان، الهه (1396). بررسی اثربخشی معنادرمانی به شیوه گروهی بر افزایش امید به زندگی بیماران سرطانی بیمارستان شفا شهر اهواز. پایان‌نامه کارشناسی ارشد. دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات تهران.
رحیمیان، حوریه‌‌بانو (1380). نظریه‌ها و روش‌های مشاوره و روان‌درمانی. تهران: انتشارات مهرداد.
سعیدی‌‌نژاد، زهره؛ مظاهری، محمدعلی؛ غباری‌‌بناب، باقر (1388). تأثیر مداخلات معنوی به شیوه گروهی بر سلامت روان و خودشکوفایی. تازه‌ها و پژوهش‌های مشاوره، 8(31)، ص115-134.
فخار، فرشاد؛ نوایی‌نژاد، شکوه؛ فروغان، مهشید (1392). تأثیر مشاوره گروهی با رویکرد معنا درمانی بر سطح سلامت روان زنان سالمند. سالمند، 7(3)، ص56-65.
فرانکل، ویکتور امیل (1386). انسان در جستجوی معنی. ترجمه اکبر معارفی. تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
قهرمانی، محمد (1382). بررسی تأثیر روزه‌داری بر وضعیت سلامت روانی. در: همایش نقش دین در بهداشت روان. قم: نشر معارف.
کوتلر، ا. (1385). مهارت‌های مشاوره‌ای برای معلمان. ترجمه ناصر یوسفی. اهواز: نشر تراوا.
محمدپور، احمدرضا (1387). روان‌درمانگری چیست؟ آشنایی با مداخله‌ها و درمان‌های روان‌شناسانه. تهران: قطره.
می، رولو (1391). روان‌شناسی وجودی. ترجمه میرجواد سیدحسینی و بکتاش فیروزه. تهران: ارجمند.
وولف، دیوید (1386). روان‌شناسی دین. ترجمه محمد دهقانی. تهران: انتشارات رشد.
یوسفی، ناصر (1392). مقایسه تأثیر شناخت‌درمانی مذهب‌محور و درمان وجودی در کاهش گرایش به خودکشی در میان دانشجویان. پایان‌نامه کارشناسی ارشد. دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز.
Allport, G.W. (1968). The Person in Psychology. Boston: Beacon Press.
Bartz, J.D. (2009). Theistic existential psychotherapy. Psychology of Religion and Spirituality, No.1, p.69-80.
Brouwers, A., Evers, W.J.G. & Tomic, W. (2012). Self-efficacy in eliciting social support and burnout among secondary school teachers. Journal of Applied Social Psychology, 31(7), p.1474-1491.
Exline, J.J. (2008). Beliefs about God and forgiveness in a Baptist church sample. Journal of Psychology and Christianity, No.27, p.131-139.
Helsing, K. & Szklo, M. (1981). Mortality after bereavement. American Journal of Epidemiology, No.114, p.41-52.
Kissane D.W. & et al. (2003). Cognitive-existential group psychotherapy for women with primary breast cancer: a randomised controlled trial: Scholarly articles for a randomized controlled trial. Psychooncology, 12(6), p. 532-545. DOI: 10.1002/pon.683
Lambert, P. & Doliahat, S. (2009). Are Wellbeing, health and happiness appropriate goals for Existential Therapists? Existential Analysis, 20(2).
Mascaro, N. & Rosen, D.H. (2016). The role of existential meaning as a buffer against stress. Journal of Humanistic Psychology, No.46, p.2 168-2190.
Nelson-Jones, R. (2016). Theory and practice of counseling and therapy. London: Sage.
Timms, B. & Goreczny, S. (2002). One natuion under God. NewYork: Harmony.
| ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 394 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 262 |
||