پیوندهای مفید
آمار
| تعداد نشریات | 25 |
| تعداد شماره‌ها | 486 |
| تعداد مقالات | 3,785 |
| تعداد مشاهده مقاله | 5,484,875 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 2,596,317 |
مقایسۀ روش تدریس مشارکتی ازطریق محیط یادگیری الکترونیکی با شیوۀ سخنرانی و تأثیر آن‌ها بر خلاقیت و پیشرفت درسی | ||
| مطالعات آموزشی و آموزشگاهی | ||
| مقاله 12، دوره 4، شماره 1 - شماره پیاپی 12، فروردین 1394، صفحه 97-109 اصل مقاله (5.88 M) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| نویسندگان | ||
| ابراهیم اسماعیلی1؛ فرانک موسوی* 2 | ||
| 1تکنولوژی آموزشی، دانشکده ادبیات وعلوم نسانی ، واحد کرمانشاه، دانشگاه آزاد اسلامی | ||
| 2گروه مدیریت آموزشی، دانشکده ادبیات وعلوم نسانی ، واحد کرمانشاه، دانشگاه آزاد اسلامی، | ||
| چکیده | ||
| در مطالعۀ حاضر «روش تدریس مشارکتی ازطریق محیط یادگیری الکترونیکی» با «شیوۀ سخنرانی» مقایسه شده و تأثیر آن‌ها بر خلاقیت و پیشرفت درسی بررسی شده است. این مطالعه به روش تجربی و با به‌کارگیریِ طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروهِ گواه انجام شده است. جامعۀ آماری پژوهشْ شامل همۀ دانش‌آموزان پسرِ پایۀ دوم دورۀ متوسطۀ دوم هنرستان شهرستان اسلام‌آباد غرب بود که در سال تحصیلیِ 95 -1394 مشغول به تحصیل بودند. نمونۀ آماری شامل 30 نفر دانش‌آموز پسر پایۀ دوم دورۀ متوسطۀ دوم (15نفر گروه آزمایش و 15نفر گروه گواه) بود که اطلاعاتِ آن به‌شیوۀ نمونه‌گیریِ دردسترس به دست آمد. پرسشنامۀ خلاقیت تورنس و آزمونی که محقق آن را طراحی کرده بود، ابزار این پژوهش بود. رواییِ ابزارْ ازطریق روش همسانیِ درونی بررسی شد که برای پرسشنامۀ خلاقیت برابر با 81% بود. پایایی آزمون ازطریق روش بازآزمایی به دست آمد که در سیالی 86% ، در ابتکار84% ، در انعطاف‌پذیری 86% و در بسط، 79% بود. همچنین، پایایی برای پرسشنامۀ پیشرفت تحصیلی ازطریق روش بازآزمایی 84% به دست آمد. برای انجام محاسبات آماری از نرم‌افزار spssنسخۀ 16 استفاده شد و برای بررسی فرضیه‌های پژوهش، آزمون تحلیل کوواریانس به کار رفت.نتایج حاصل از تجزیه‌وتحلیل داده‌ها نشان داد که خلاقیت و پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزانِ گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل با ضریب اطمینان 95% به‌طور معنادار افزایش یافته است. براساس نتایج پژوهش حاضر، روش تدریس یادگیری مشارکتی ازطریق محیط یادگیری الکترونیکی مؤلفه‌ای اثرگذار و مثبت بر خلاقیت و پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان است؛ بنابراین در تدابیر آموزشی باید به این امر توجه کرد. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| یادگیری الکترونیکی؛ خلاقیت؛ پیشرفت درسی؛ تدریس مشارکتی؛ روش تدریس سخنرانی | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| A Comparison of the Cooperative Teaching Method through the E-learning Environment with Lecture Method and its Impact on Creativity and Educational Development | ||
| نویسندگان [English] | ||
| ebrahim esmaeeli1؛ faranak moosavi2 | ||
| چکیده [English] | ||
| In the present study, the participatory teaching method is compared through the e-learning environment with the lecture method and its impact on creativity and educational development. This study has been done using experimental and pre-test and post-test design with control group. The statistical population of the study consisted of all male students in the second grade of high school in Islamabad the West. They were studying at the Iranian school year of 1995-1394. The statistical sample includes 30 male students in the second grade of high school (15 people in the experimental group, 15 people in the control group) and the information was obtained by available sampling method. The toolkit for this research was the Torrance Creativity Questionnaire and the test that the researcher designed. The validity of the tool was assessed through the internal consistency method which showed 81% for the creativity questionnaire. The reliability was assessed via the retest method which showed 86% for fluidity, 84% for creativity, 86% for flexibility, and 79% for expansion. For statistical calculation, SPSS software version 16 was used. T-test was used to examine the hypotheses. The results showed that e-learning had a significant effect on students' creativity and learning development (p<0.5). Based on the results, e-learning can be considered as an effective factor promoting the students' creativityand Development. Therefore, material planners and instructors should pay due attention to it. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| E-learning, Creativity, advancement, cooperative teaching method, lecture method | ||
| مراجع | ||
|
احمدی، غلامعلی و نخستین روحی، ندا (1393). بررسی تمایزیافتگی تلفیقی با یادگیری الکترونیکی و یادگیری سنتی در آموزش ریاضی. مجله روانشناسی مدرسه. دورۀ 3. شماره2: 7-26. برون، سارا؛ حیدری، علیرضا؛ بختیارپور، سعید و برون، سیما (1392). تأثیر آموزش حل خلاق مسئله بر مؤلفه‌های خلاقیت دانش‌آموزان. ﻓﺼﻠﻨﺎمۀ ﺍﺑﺘﮑﺎﺭ ﻭ ﺧﻼﻗﯿﺖ ﺩﺭ ﻋﻠﻮﻡ ﺍﻧﺴﺎﻧﯽ. دورۀ 2. شمارۀ 4: 1-17. بنی‌هاشم، کاظم؛ فرخی تیرانداز، سوسن؛ شاه‌علیزاده، محمد و مشهدی، مولود (1393). بررسی تأثیر یادگیری الکترونیکی بر خلاقیت دانشجویان. ﻓﺼﻠﻨﺎمۀ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻫﯽ ﯾﺎﺩﮔﯿﺮﯼ ﺍﻟﮑﺘﺮﻭﻧﯿﮑﯽ. دورۀ 5. شمارۀ 4 : 53-61. پیرخایفی(1390). آموزش خلاقیت توسعه ذهنی کودکان و نوجوانان. تهران: انتشارات مرکز آموزش کودکان و نوجوان دائمی، حمیدرضا و مقیمی بارفروش، سیده فاطمه (1383). هنجاریابی آزمون خلاقیت. تازه‌های علوم شناختی. سال 6. شمارۀ 3 و 4 (پیاپی24): 1-8. دلاور، سمیرا و قربانی، محمد (1390). نقش آموزش مجازی در یادگیری خلاق دانشجویان از دیدگاه اعضای هیئت علمی دانشگاه‌های شهرستان بجنورد. مجله دانشگاهی یادگیری الکترونیکی. شمارۀ ۲ (۳) : 17-۲7. دانشور، میترا (1389). یادگیری مشارکتی الکترونیکی. فصلنامۀ دانشگاهی یادگیری الکترونیکی. دورۀ 1. شمارۀ 3: 33-43. زنگنه، حسین؛ موسوی، سیده‌رقیه و بدلی، مهدی (1392). تأثیر فناوری اطلاعات و ارتباطات بر پرورش تفکر خلاق. فصلنامۀ علمی‌پژوهشی ابتکار و خلاقیت در علوم انسانی. دورۀ 3؛ شمارۀ 3: 39-60. صالحی، مسلم؛ قلتاش، عباس و آزادمهر، اصغر (1389). تأثیر فن آوری اطلاعات و ارتباطات بر اثربخشی و خلاقیت دبیران دبیرستان‌های شهر فسا. فصلنامۀ علمی‌پژوهشی ابتکار و خلاقیت در علوم انسانی. دورۀ 1. شمارۀ 2: 49-62.
سعیدپور، مرضیه و طبسی، سیده‌زکیه (1389). آموزش ترکیبی رهیافتی نوین جهت کاربست در آموزش الکترونیکی. افق توسعۀ آموزش پزشکی. دورۀ 4. شمارۀ 1: 55-63. سعیدی، عباس (1388). مباحث نوین در فناوری آموزشی. اهواز: انتشارات دانشگاه شهید چمران. فاطمی، مریم (1383). تأثیر آموزش کمک‌های کامپیوتری و روش سخنرانی در ریاضی بر روی اولین دانش‌آموز دختران راهنمایی در 14 دفتر آموزش‌و‌پرورش منطقه‌ای تهران. پایان‌نامۀ کارشناسی ارشد. تهران: دانشگاه علامه طباطبایی. قائدی، یحیی (1385). تربیتشهروند آینده. نوآوری‌های آموزشی. شمارۀ 17: 183-211. کشاورز، محسن؛ رحیمی، محسن و اسماعیلی، زهره (1393). بررسی میزان تأثیر یادگیری الکترونیکی بر پیشرفت تحصیلی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، فصلنامۀ علمی دانشگاه علوم پزشکی تربت حیدریه. دورۀ 1. شمارۀ 2: 13-22. Deyakulu, D.; Buyukozturk, S. & Oscine, H. (2010). Predictors of Academic Achievement of Student ICT Teachers with Different Learning Styles. International Journal of Human and Social Science. Vol. 5: 567-573. Elliot, S. (2010). Multimedia in Schools a Study of Web-Based Animation Effectiveness. Retrieved February 8, 2018 from World Wide Web: http:// center.uoregon.edu. Guliford, J. P. (1967). The nature of human intelligence. New York NY: McGrahill. Gokhale, A. A. (1995). Collaborative Learning Enhances Critical Thinking. Journal of Technology Education. Vol. 7(1). Retrieved February 1, 2018 from World Wide Web: http:// scholar.lib.vt.edu/ejournals/JTE/jte-v7n1/ gokhale.jte-v7n1.html. Kanjug, I. & Chaijaroen, S. (2012). The Design of Web-based Learning Environments Enhancing Mental Model Construction. Journal of Social and Behavioral Sciences. Vol. 46 (46): 3134-3140. Paroo, L.; Marksman, L. & Rouse, C. E. (2009).Technology Edge: the Educational Benefits of Computer-Aided Instruction. American Economic Journal‚ Economic Policy. Vol. 1: 52-74. Srinivas, H. (2010). Collaborative Learning. Retrieved February 1, 2018 from World Wide Web: http:// www.gdrc.org/kmgmt/c-learn/index.html. The project approach available at: http://tsg.icme11.org/document/get/483 . | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 836 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 2,805 |
||