پیوندهای مفید
آمار
| تعداد نشریات | 25 |
| تعداد شمارهها | 501 |
| تعداد مقالات | 3,904 |
| تعداد مشاهده مقاله | 5,993,497 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 2,874,791 |
از برزیل تا ایل؛ بررسی تطبیقی عدالت آموزشی از منظر دو مربی تربیتی ( پائولو فریره و محمد بهمن بیگی) | ||
| آموزش پژوهی نوین | ||
| دوره 11، شماره 43، آذر 1404، صفحه 13-23 اصل مقاله (1.23 M) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| نویسندگان | ||
| زهره افتخار افضلی* 1؛ محمدحسن کریمی2؛ امین ایزدپناه3 | ||
| 1دانشگاه شیراز، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، گروه مبانی تعلیم و تربیت، شیراز، ایران | ||
| 2گروه آموزش و پرورش دبستانی و پیشدبستانی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران. | ||
| 3گروه مبانی تعلیم و تربیت، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران | ||
| چکیده | ||
| عدالت آموزشی بهعنوان یکی از شاخصهای بنیادی توسعه پایدار، مفهومی چندلایه و چندبعدی است که از سطح توزیع امکانات فراتر میرود و ابعاد بازشناختی، فرهنگی و مشارکتی را نیز دربرمیگیرد. در عصری که نابرابریهای آموزشی همچنان جوامع را در سراسر جهان به چالش میکشد، گفتمان دربارۀ سوادآموزی و عدالت آموزشی اهمیت ویژهای پیدا میکند. در این مقاله با رویکرد تطبیقی، به بررسی عدالت از منظر دو مربی تربیتی، پائولو فریره و محمد بهمنبیگی خواهیمپرداخت. فریره، مربی تربیتی برزیلی، بر آموزش رهاییبخش مبتنی بر آگاهی انتقادی در دل ساختارهای استعماری تأکید دارد؛ در حالی که بهمنبیگی با نگاهی بومیگرا، آموزش را ابزار خودباوری در جامعهی محروم عشایر ایران میداند. در این مطالعه ابتدا رویکردهای ناظر به عدالت آموزشی مورد بررسی قرار میگیرند و در ادامه پس از بررسی رویکردهای آموزشی پائولو فریره و محمدبهمنبیگی، به تحلیل تطبیقی نظریههای آموزشی فریره و بهمنبیگی خواهیم پرداخت که همگرایی و واگرایی عملکرد این دو مربی را مبتنی بر رویکردهای ناظر بر عدالت آموزشی بررسی کرده و پس از آن دیدگاههای آنها را برای تحول اجتماعی از طریق آموزش بررسی خواهیم کرد. هدف این مطالعه، روشنکردن مفاهیم گستردهتر مشارکت آنها در آموزش بزرگسالان، سوادآموزی و مبارزۀ مداوم برای عدالت آموزشی است. یافتهها نشان میدهد در پرتو پیشینه نظری ، عدالت آموزشی رویکردهای متنوعی دارد، اما جایگاه پائولو فریره را میتوان عمدتاً در سه حوزهی عدالت انتقادی، اگزیستانسیالیسم آموزشی و پستمدرنیسم تربیتی تحلیل کرد و اندیشه بهمنبیگی را میتوان با رویکردهای برابری فرصت، کفایت آموزشی، اگزیستانسیالیسم آموزشی، فمنیسم آموزشی و فایدهگرایی اجتماعی پیوند زد. | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| From Brazil to the Tribe: A Comparative Study of Educational Justice from the Perspective of Two Educational Educators (Paulo Freire and Mohammad Bahmanbeigi) | ||
| نویسندگان [English] | ||
| Zohreh Eftekhar Afzali1؛ Mohamadhasan Karimi2؛ Amin Izadpanah3 | ||
| 1, Department of Foundations of Education, Faculty of Psychology and Educational Sciences, Shiraz University, Shiraz, Iran | ||
| 2Department of Elementary and Preschool Education, Faculty of Psychology and Educational Sciences, Shiraz University, Shiraz, Iran | ||
| 3, Department of Foundations of Education, Faculty of Psychology and Educational Sciences, Shiraz University, Shiraz, Iran | ||
| چکیده [English] | ||
| Educational justice, as one of the fundamental indicators of sustainable development, is a multi-layered and multi-dimensional concept that goes beyond the level of distribution of resources and also includes cognitive, cultural, and participatory dimensions. In an era when educational inequalities continue to challenge societies around the world, the discourse on literacy and educational justice assumes particular importance. This article, with a comparative approach, examines justice from the perspective of two educational educators, Paulo Freire and Mohammad Bahmanbeigi, and their approaches to literacy and emancipatory education. Freire, a Brazilian educational educator, emphasizes emancipatory education based on critical awareness in the heart of colonial structures; while Bahmanbeigi, with an indigenous perspective, considers education as a tool for dignity and self-confidence in the deprived nomadic society of Iran. Both pioneers defended educational justice; of course, from different cultural and educational perspectives, they highlighted the global struggle against illiteracy and the effort for educational justice. In this study, we first examine approaches to educational justice, and then, after examining Paulo Freire’s educational philosophy and his advocacy of active engagement and critical education as a means of liberation, and examining Mohammad Bahmanbeigi’s educational approach focused on addressing the unique challenges of Iran’s nomadic population, we will conduct a comparative analysis of Freire’s and Bahmanbeigi’s educational theories, examining the convergence and divergence of the practices of these two educators based on approaches to educational justice, and then examining their perspectives on social change through education. By interweaving the methodological complexities and impacts of their work, this study aims to shed light on the broader implications of their contributions to adult education, literacy, and the ongoing struggle for educational justice. The findings show that, according to the theoretical background, educational justice has diverse approaches, but Paulo Freire's position can be analyzed mainly in three areas: critical justice, educational existentialism, and educational postmodernism. In light of the theoretical background, Bahmanbeigi's thought can be linked to the approaches of equal opportunity, educational adequacy, educational existentialism, educational feminism, and social utilitarianism. | ||
| مراجع | ||
|
| ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 90 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 80 |
||